تصمیم گرفتم مطالبم رو رمزی کنم چون بیشتر برای دل خودم و ثبت خاطرات و لحظات می نویسم که بعدها با خوندنش یادآوری بشه اون لحظات
روزانه حدود ۲۰۰ تا بازدید دارم اما نهایت ده تا نظر
با عرض پوزش از همه مخاطبین محترم و فرهیخته نمیخوام هر ننه قمری بیاد بخونه و بعد هم شکر اضافی بخوره
بنابراین رمزی مینویسم و به هرکس که میشناسم و تو این مدت بوده رمز میدم
ارادتمند همه عزیزان فرهیخته وبلاگستان هستم
سلام خانوم مهندس، خوبید؟ خانواده خوبن؟
فارسی و انگلیسی، هیچ جوره رمز رو قبول نمیکنه.
سلامعزیزم ممنون شکر
شاید اشتباهی رخ داده
مجدد میفرستم
سلام عزیزم امکانش هست منم رمز نوشته هاتون رو داشته باشم
سلام عزیز
بله حتما براتون میفرستم
خانم مهندس جانم رمز به من میدین؟؟
سلام خانم دکتر جان بله چرا که نه ؟
کوچیک شما هستم عزیزدلم


شما بزرگوارید بانو
سلام.یادتون رفت به من رمز بدید.

سلام
من نمی شناسمتون فقط یکی دوبار کامنت گذاشتید
براتون ایمیل میدم لطفا از خودتون بگید به روی چشم رمز هم میدم شرمنده
چقد بی ادب .ننه قمر . لابد خودتی که به بقیه هم نسبت میدی .
دوستان عزیز وبلاگی
مبینا نمونه بارز یه ننه قمر
سلام خانم مهندس
اگر صلاح دونستید به منم رمز بدید .
ممنون
سلام عزیزم
بله به روی چشم
ببخشید فراموش کردم
سلام خانم مهندس عزیز
خوبید
نمیدونم چی شده
ولی بهترین کار رمزی نوشتن برای یک عده ی شناخته شده هست
اعصاب و روانتون رو از سر راه نیاوردین که
سلام زینب جان
ممنون عزیزم
چقدر خوشحال شدم بعد از مدتها کامنتتون رو دیدم
آره به نظرم از نظر امنیت روانی بهترین کار ممکن همین رمزی نوشتنه
ممنون بابت رمز عزیزترین

مفتخرم کردین 


خواهش می کنم سمیرا بانو
مهربون ترین و دلسوزترین دوست وبلاگی
سلام خاتون جان
خوبی؟
چند تا پست آخرت رو با هم خوندم
چه خوب که به این سفر رفتی و بهت خوش گذشته
بازم از این کارا بکن
دلم برای اون کلاغ سوخت البته فکر کنم اونا غریزه مادریشون کمتر از انسانها باشه و بعد مرگ جوجه بتونه راحت بی خیال بشه
در مورد بازدید وبلاگ ، منم از وقتی فهمیدم بازدید وبلاگ خیلی بیشتر از تعداد افرادی میشه که می شناسم حالا یا وبلاگشونو دارم یا برام کامنت گذاشتن، حس بدی بهم دست میده.
من خودم هر موقع وبلاگی رو بخونم کامنت میذارم مگر اینکه نوشته کوتاه و مبهم باشه
چون بعضی افراد کلا سه چهار خط می نویسن و آدم واقعا می بینه نمیشه براشون کامنت گذاشت یا نهایتا هر ده پست یه بار میشه یه کامنت بذاری
ولی وقتی می بینی تعداد بازدیدها چند برابر تعداد کامنتهاست همش حس می کنی داری توسط غریبه ها خونده میشی و این خوشایند نیست
ممنونم که وقت گذاشتید
اساس و پایه اش ریخته شد از این به بعد سعی می کنم سالی یکی دوبار به شرط حیات مسافرت این شکلی برای خودم ردیف کنم
بله هیچ موجودی به اندازه انسان این غریزه رو نداره گرچه انسان هایی هم پیدا میشن که با شقاوت هرچه تمام تر بچه شون رو رها می کنند
حقیقتش زیاد به آمار وبلاگ اعتمادی ندارم و برام اهمیتی نداره ولی از این که بیان بخونند و بعد افاضات زیادی بکنند حرصم میگیره آقا مگه کسی دعوتت کرده که بیای بخونی . خوشت نیومده برو پی زندگیت تو رو به خیر و ما رو به سلامت
همه مون همین وضع رو داریم . ده تا کا خوبه گاهی به دوتا هم به زور میرسه

ولی حوصله رمزی نوشتنم الان ندارم فعلا
ولی حق داری که رمزی بنویسی
پیوندهای من رو نگاه کنید فقط یکی دوتا شون نظر میذارند بقیه کامنتها وبلاگ نویس نیستند باید یه پاکسازی هم تو پیوندها داشته باشم
سلام.چرا آخه رمز می گذارید؟خاطرات تون و نحوه نگارش شون دلنشینه.ما رو از همراهی خودتون محروم نکنید.
ممنونم لیلا جان
همونطور که گفتم بیشتربرای دل خودم می نویسم . رمز رو براتون میفرستم
با درود
رمز شدن پست ها دارد اپیدمی می شود
الان وبلاگ شما چندین وبلاگی است که نویسنده قصد دارد رمزی اش کند
من که خودم چند وبلاگ را بیشتر نمی خونم و نظر نمی گذارم
آنها هم وبلاگهایی است که نویسنده هایش جفنگ نویس نیستند
سلام و درود
از بس بعضیا تو همه چی سرک میکشند و اظهار فضل می کنند. آدم ناچار میشه یا خودسانسوری کنه یا رمزی بنویسه
ماها اصلا اهل خودنمایی نیستیم والا میرفتیم تو اینستا و توییتر و ... پلاس می شدیم
شما هم یکی از بهترین مخاطبان من هستید واقعا میگم خیلی صادقانه کامنت میذارید با چاشنی احترام و ادب فراوان
نمیدونم گفتم یانه شما منو یاد یه وبلاگ نویس زمانهای رونق وبلاگ نویسی میندازید و حتما می خوام در موردش بنویسم
باید یک فرهنگسازی بشه که تو دوران اینستا و امثالهم واقعاً وبلاگ نویسی خاطره نویسی آنلاین هست اگر دنبال قضاوت شدن بودیم که میرفتیم همون محیط ها


اگر لایق دونستید خوشحال میشم بتونم همچنان از نوشته های قشنگتون و تجربه های خوبتون لذت ببرم
ای بابا زهره جان فرهنگمون رو داریم تو اینستا به خوبی می بینیم وقتی از سر حسادت میان زیر پستت فحش و ناسزا میدن فرهنگ کجا بود؟
درضمن امثال من و شما که هنوز وبلاگ نویس موندیم یعنی اینکه دوست نداریم مثل اونایی که تو اینستا خودنمایی می کنند باشیم ما در همین حد و اندازه به روزمره نویسی بسنده می کنیم و عطش دیده شدن نداریم
شما یکی از فرهیخته ترین دوستانم هستید زهره جان چرا که نه